Kul sabretmez, güzel güzel tasvirlerde bulunur.
Her an sana, canım, ayaklarının altına yayılmış bir döşemedir.
Hani o çoban gibi.
O da Yarabbi, seni arayan çobana gel.
Gel de gömleğindeki bitleri ayıklayayım, kırayım.
Çarığını dikeyim eteğini öpeyim diyordu ya.
Kimse aşk ve muhabbette ona eş olamazdı,
fakat Tanrıyı tesbih etmeyi, ona söz söylemeyi bilmiyordu.
Onun aşkı, gökyüzüne çadır kurmuştu. Köpeğe benzeyen can, o çobanın çadırı önünde bir köpek kesilmişti.
Tanrı aşkının denizi coşunca onun gönlüne vurdu,
senin kulağına değdi.
Mevlana Celaleddin-i Rumi (k.s.)
