Ruh/ Nefs-i Natıka/ Hayvan-i Nefs (Devam)

Ruhun Dili yok ki, Konuşması olsun. O, Nefs-i Natıkasını kendi konuşması zanneder. Doğrusu Zanneden de o değildir. Hayvan-i Nefs'idir. Nefs-i Natıkasına Uymadıkları Düşüncelerde kendi konuşmaları olmadıklarını farkederler. Olumsuzlamadıklarıyla ise Konuşması olduğunu düşünür, ve Sükutu kaybeder. Bilenler, Nefslerine hiç bi Suretinde Uymazlar; Uyanıktırlar. Ve Allah onlara yeter. Hatta, "Ben Konuşan değilim" dahi demezler. Bir Konuşmaları varsa Ayet, Zikir ve Tenzih kelimeleridir. Gerisi: "Bütün İyilikler Allahtandır".