(tesadüf)

tesadüfün anlamı kafanıza pisleyen kuşun neden pislediğini anlayamamamızdan ötürü o an sıkışıp anlamsız bir rastlantı olduğunu düşünmemizden kaynaklanır

insanın acizliğini mutlak olarak gösteren fakat aslında asılsız bir kavramdır

çünkü kuşun pislemesinin ardından hayatımızda yarattığı etkiyi ya da başkasının hayatında yarattığı
ve hayatta yarattığı zincirleme etkiyi tam olarak göremeyiz

örneğin kafamıza düşen damla sebebiyle durakladığımız an da duraklamış oluruz ve bu iyi ya da kötü mutlaka bir değişiklik gerçekleştirmiş olur hayatımızda
fakat biz bilemeyiz
iyi kötü arası normal bir etki yaratması da yine anlamlı olduğunu tesadüf olmadığını gösterir
çünkü normali göstermiştir

bilemediğimizden düşünemediğimizden dolayı da buna anlamsız bir fiildir dememiz ne kadar doğru olur düşününüz

bütün olarak baktığımızda ise asıl bu tip bilemediğimiz çıkışlar bize hayatın anlamsız olduğnu tesadüf olduğunu söyletir

halbuki o sırada kuşların hayvanların yaptıkları fiillerden bir sorumluluk sahibi olmadığını tekrar düşünsek zikretsek
belki bir arkadaşımıza senin azna sıçarım demez kafasını ve kalbini kırmaz küfür etmez
daha anlayışlı olabilirdik

anlayış/farkındalık manayı görür
mana mutlaka vardır çünkü yok diyen yok manasını göstermiş olur
fakat yok ne kadar manalı bişey olabilir?
acı halinde belki olabilir fakat sadece acı halinde böyledir
neşe sevinç mutluluk halindeyken bunların yok olması yokun anlamsız bişi olduğunu bildirmektedir
ve bir anlam olmaması olaylara anlam yüklememek zaten imkansızdır çünkü mana sen vermesen de kendisi oluşmaktadır
oluşmaması zaten yokluk demektir
bunun için de deneyim gerekir
yani bir manayı yok edin bakalım nasıl bir şey oluyor
insan yaşayabiliyor mu
acı mı hissediyor yoksa huzura mı eriyor görülür
ilk baraj acıdan sonra huzura erdiği gerçektir
fakat bunu deneyimlememiş olanlar varlığa döndüklerinde bişilere yok demekte ısrar etmektedirler
halbuki bu huzuru vardan öğrenmişlerdi hala da kendileri var ve varlık vardır
diyeyim belki bi idrak oluşur

küfür ve kavga belki hayvanlarda tek mümkün yol olmaktayken
insanda yıkıma yol açar

ve insan kendine ve başkasına verdiği zararların zararını giderebilmek kudretinde ve engelleyebilecek bir bilinçte olmasına rağmen kendine bir yol tutup
engellemiyor çabalamıyor hayvan idrakindeki "mana" gibi fakat insan olduğu gerçeğinden ötürü daha anlamsız bir dille hayat bir tesadüftür diyor ve manayı düşünmemekte diretiyor

hatta aklını da bunun bilimsel olduğuna herşeyin yok olucu olduğuna belki de zararların iyiye dönebileceği gerçeğine
bağlıyor

halbuki bu işin sonrasıdır

öncesinde acaba verdiği zararların giderilebilmesi için bir yol tutmuş mudur aramış mıdır
bunu kendi ve etrafı için en önemli şey olduğunu bilmiş midir
engelleyebileceğinin mümkün olduğuna dair bir inanca sahip midir

örneğin evrim teorisine inanıyorsa tesadüfe de inanıyor olduğunu ve aslında mana verirken varlığa manasız demekte olduğunu görebiliyor mudur

yoksa varlığı ancak bildiği kadarıyla bildiği halde! bütünüyle varlığa doğru sallamış bütün bir hüküm mü giydirmiştir onu herkes kendisi bilir