Yüz çevirenler, onun Mecnunluk hâlinden anlamadılar..

Mecnun gibi olmalısın. O, kalbinde sevgi yer ettiği zaman halk arasından çıktı. Yalnız olmayı istedi. Vahşî hayvanlarla yaşadı. Şehirleri terk etti, harabelere gitti. Halkın ne övmesini dinledi, ne de kötülemesine kulak astı. Kulların konuşması ve sorması ona farksız oldu. Övmeleri hiç olduğu gibi, kötülemeleri de sıfıra düştü. O Mecnun öyle anlar geçirdi ki, sordular:

Sen kimsin?
Söyledi:
Leylâ.
Neredensin?
Leylâ.
Nereye?
Leylâ.

Başkalarını gözü görmüyordu. Başkalarını işitmeye kulağı da yanmıyordu. Artık o bu hâlinden dönemezdi. Yüz çevirenler, onun Mecnunluk hâlinden anlamadılar.

Abdulkadir Geylani (k.s.)