Şeyh Ebu Bekir Şibli (r.a.)

Naklederler ki, bir defa bir kaç gün bir ağacın dibinde "hu, hu" diye raksetmişti. Bu ne hal böyle diyenlere dedi ki: "Bakın şu ağacın üzerine konmuş bir kumru 'ku, ku!' diye ötmekte ve ben ona uyup 'hu,hu!" demekteyim." Derler ki, kumru susmadan Şibli susmamıştı.