Yakin...

...ve huve yut’ımu ve lâ yut’am(yut’amu)...

En-am-14

...ve nahnu akrebu ileyhi min hablil verîdi.

Kaf-16

Yakine eremeyişin sebebi Allah'ın seni yazık edeceğinden korkmandır.
Halbu ki takva Allah'ın sana zarar vereceğinden korkmak değil; kötülük etmeyeceğinden emin olmakta gösterdiğin edebtir.
Allah'a yakın kılan bu edeb ancak büyüklerin geçtiği yollarda vardır ki merhametten öte şefaatleridir.
Bu hüsn-ü zan değildir.
Çünkü Hüsn-ü Zanda merhametten verilmiş olan yakinin suistimali olan gevşeklik görülmez.

Sad-24 : (Davud) Dedi ki: "Andolsun senin koyununu, kendi koyunlarına (katmak) istemekle sana zulmetmiştir. Doğrusu, (emek ve mali güçlerini) birleştirip katan (ortak)lardan çoğu, birbirlerine karşı tecavüz ederler; ancak iman edip salih amellerde bulunanlar başka. Onlar da ne kadar azdır." Davud, gerçekten Bizim onu imtihan ettiğimizi sandı, böylece Rabbinden bağışlanma diledi ve rüku ederek yere kapandı ve (Bize gönülden) yönelip-döndü.

Allah'a yakınlığın mertebeleri olduğu gibi çeşitleri de vardır.

İlgili diğer ayetlerden bazıları

Araf suresinden

Araf-155. Bir de Musa tayin ettiğimiz vakitte huzurumuzda bulunmak üzere kavminden yetmiş er seçmişti. Ne zaman ki bunları o sarsıntı yakaladı. Musa dedi ki: «Rabbim, dileseydin bunları ve beni daha önce helak ederdin. Şimdi bizi, içimizdeki o beyinsizlerin yaptıkları yüzünden helak mı edeceksin? O da sırf Senin imtihanın; Sen bununla dilediğini sapıklığa bırakır, dilediğine hidayet kılarsın! Bizim velimiz Sensin; artık bizi bağışla, bize merhamet eyle; bağışlayanların en hayırlısı Sensin!

Sad suresinden

Sad -31. Hani bir gün ikindi vakti ona, durduğunda sakin, koştuğu zaman ise süratli safkan koşu atları gösterilmişti.

32, 33. Onlarla ilgilenip >>"Ben Rabbimi hatırlattıkları için güzel şeyleri severim."<< dedi ve onlar >>gözden kayboluncaya dek<< onları seyredip durdu. Sonra: >>"Onları tekrar bana getirin!"<< deyip bacaklarını ve boyunlarını sıvazlamaya başladı. 34. Biz Süleyman'ı >>sınamaya tâbi tuttuk<< ve tahtının üzerine bir >>cesed bıraktık.<< Sonra o, >>Allah'a sığınıp >>tekrar<<>> tahtına döndü.<< Yine Sad suresinden şöyle.. 17.Onların söylediklerine sabret, kulumuz Davud'u, o kuvvet sahibi zatı hatırla. O, hep Allah'a yönelirdi. 21.Sana davacıların haberi ulaştı mı? Mabedin duvarına tırmanmışlardı. 22. Davud'un yanına girmişlerdi de Davud onlardan ürkmüştü. “Korkma! Biz, iki davacıyız. Birimiz diğerine haksızlık etmiştir. Aramızda adaletle hükmet. Zulmetme ve bizi hak yola ilet” dediler. 23. Bu, kardeşimdir. Onun doksan dokuz dişi koyunu var. Benimse bir tek dişi koyunum var. Böyle iken "Onu da bana bırak" dedi ve tartışmada beni bastırdı.” 24. Dedi ki: doğrusu senin bir koyununu kendi koyunlarına istemesiyle sana zulmetmiş ve zaten yakınların çoğu da birbirlerine aynı şeyi yaparlar. Ancak iman edip, erdemli davrananlar bunun dışındadır.Onlar ise sayıca ne kadar az!" Davud, biz, kendisini >>sınadık<< >>zannederek<< hemen rabbine istiğfar etti, eğilerek yere kapandı, Allah'a döndü. 25. Biz de o >>zannettiği şeyi<< kendisine >>bağışladık<<. Şüphesiz yanımızda onun bir yakınlığı ve güzel bir dönüş yeri vardır.

...