Deizm: Tanrı kulaklarına "Ben bi şey göndermedim çocuklar" diye fısıldamış olan çocuklar. Vahy'e inanmamaları enteresan bu anlamda. Sanki Hayata kendi tercihiyle gelmiş (ve başına da istemediği hiçbişey gelmemiş gibi gibi) gibi Dine inanmak için bir gerek aramak. Deist kimse bu tutumuyla henüz Tanrı inancında da düşünsel bir olgunluğa erişemediğini sergilemektedir.
Agnostisizm : Varoluşsal aşkınlık sonucu oluşan zihinsel yorgunluğa bir imdat freni.
Panteizm : Varoluşsal şaşkınlık..
Materyalizm/Putperestlik : "Hele şu işi bir netleştirsek de işimize baksak"..
Budizm : Spor
Ateizm : Varoluşsal zibidilik..
:)
Düşünsel bütünlüğün kurulması sürecinde yaşanan yorgunluğa karşı ya da sonunda kalbin mutmain olmasıyla zikredilecek bir ayet :
EN'ÂM - 91 : ...Size, sizin de atalarınızın da bilmediği şeyler öğretildi." "Allah" de, sonra onları bırak, boş laflara dalarak oyalansınlar.
(..Allah de, ötesini bırak..)