Ey Zahit Meyyit...

Ben, O, sanırsın
Allah'tır batan sana
Batar ki yerinde saymayasın
Halden hale döndürür
Kararsız kalırsın

Meyyit gibisin Rahmanın iki elinde
Bi o yana dönersin bi bu yana
Görme Arif'de kusur
Göremezsin Nur'u Allah'tandır
Görmen gerekeni gör Nur'u Allah'tandır

Bir o yana bir bu yana dönme yüzün
Tut dilini sükut et zor değil
Sessiz Zikir ol duymak, duyurmak ses'le değil
Görürsün ancak bu halde, Arif'te göremediğini Özünde
Gönlündedir O, Arif'in, görmek suret'le değil

Bile bile kusur etmez, ısrarla kusurun göstermez o
Marifetullah oyun değil
Bu halde anla özünden, bilinmeyenden mesul değil

Arılara geleni Arif'e çok görme
Bilmezsin batan iğne de Arıdan değil
Dilini kıpırdatma "O" kıpırdatmadan
Sen de Özün sayarsın o zaman, kusurlar değil

Sığınma kusurlarına Arif'in hiç, el aman
Bitmez batmalar vermezsen kendi Hakk'ın
Sen de sığın Nur'una Arif'in
Nur'u onda, sende, özünde, Yüce Allah

Arif ol, Arif olmak ses'le değil
Eşek de söylenir, sesi isabet eder değil
Özüne değil, sesine dendi çirkin
Eşektir sesinden mesul değil