İnsan (Adem) Uzak'da değil, Berzah'da, Yakin'dedir. Uzak'da olan Akıl, Vehim ile Tutuşur. Ruh Yanmaz, Akıl Temizlenir. Nefs Temizlenmez, Ruh, Nefs'den Temizlenir. İlim ve Emir, Her Şey'in Yaratıcısı ve Dolayısıyla Herşey'in Kendisine döndüğü Zat'a aittir. Sabır Manevi bir Şelale'dir. O Yaratıcı'ya İman etmeyenin kendisi Saçmalık oldu. Kalp ve Gönül, Nefs için, Süre, Vakit, Zaman'dan daha hızlı bir Vasıtadır. İlimsiz Aşk, Haram'dır. Evvel, Ahir, Alim'dir. O Alim'in Sarayı İlim Şehrindedir.
Şu An, Yeryüzünde, İnsan'lara İnen Mutluluğun, Tecellinin Tümünü Nefsinde bulmayı istemek ne kadar Abes ise, Rahmetinde olduğu gibi Evvel Ahir olan İlim Sıfatında Mevcud bütün Sırları istemek de bir o kadar Abes'tir. Kul, Abes olanla iştigal etmez. Kullukla Meşgul olur. Pınarı değil, Kaynağı arar. O Sıfatların Tecellileri ile değil Şahdamarlarından daha Yakın ile olmaya bakar.
