Kul der ki. 'Sen, dünyada beni zulümden korumadın mı.' Allah Teala. 'Evet', buyurur. Kul.

Rasûlullah (s.a.v.) ile ashabı ile beraber bulunuyordu, bir ara gülümseyerek.
Niçin gülümsediğimi biliyor musunuz, diye sordular. Bizler, hayır, deyince, Resul-i Ekrem Efendimiz buyurdular ki: Kulun, Rabb'ine karşı kendisini müdafaasından ve Allah ile aralarında geçen şu konuşmadan ötürü gülümsüyorum.
Kul der ki.
'Sen, dünyada beni zulümden korumadın mı.'
Allah Teala.
'Evet', buyurur. Kul.
'O halde ben de yabancı şahidi kabul etmiyorum. Bana, benden şahit istiyorum', deyince Allah Teala.
'Peki, senin hesabını kendi azaların görsün ve Kiramen Katibin de şahit olsun', buyurur ve dili susturularak, azalarına, 'Konuşun', denir. Azalar da teker teker yaptıklarını haber verirler. Sonra dili açılır. Adam azalarına, 'Başımdan def,olun, ben sizi korumak için uğraşıyorum, siz ise yaptıklarınızı söylüyorsunuz', der.