Ey bir cihanın tok gözlüleri vuslatına susamış olan sevgili!

Ey bir cihanın tok gözlüleri vuslatına susamış olan sevgili!

Senden ayrı düşmek korkusu ile cihanın kahramanları titremekte,

Ceylânlar, senin gözüne bakmakla ne kazanırlar?

Ey zülfü aslanlara ayakbağı olan güzel sevgili!


Ola ki, bu şiiri terennüm eden kimsenin ya bundan haberi yoktur, yahut da hal ehli değildir Belki bir çiftçi, yahut bir köylüdür o Ne nazım'dan anlar, ne de düz yazı bilir Ama bunları hep Hakim Senayı, Nizamî, Hakanî ve Attar mı söyler? Onların da o sözlerde birer payı vardır Peyniri Pars denilen canavar da yer, o süt de içer Yürekler paralar, ciğerler söker, karnını doyurur Herkesin bir azığı vardır